523-) Bize el-Velîd b. Şucâ- haber verip (dedi ki) bize Ebû Muâviye rivâyet edip (dedi ki) bize el-A-meş Müslim –yani İbn Subeyh-- ten (O) Abdurrahman b. Hilâl el-Absî-den (O da) Cerîr b. Abdillah-tan (naklen) rivâyet etti (ki Cerîr) şöyle dedi: (Birgün) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize bir hutbe irad buyurdu ve cemaati sadaka vermeye teşvik etti. (Fakat cemaat) ağır davrandı. Öyle ki onun (yani Hazret-i Peygamber-in) yüzünde kızgınlık alâmeti belirdi. Sonra Ensârdan bir adam bir kese (para) getirdi. Bunun üzerine cemaat da peşpeşe getirmeye başladı. Nihayet (Hazret-i Peygamber-in) yüzünde sevinç alâmeti görüldü ve şöyle buyurdu: "Kim güzel bir çığır açarsa ona kendi sevabı ve o (çığırda) amel eden kimselerin sevabının aynısı bunların sevabından hiçbir şey eksiltilmeksizin verilir. Kim de kötü bir çığır açarsa ona kendi günâhı ve o (çığırda) amel eden kimselerin günâhının aynısı bunların günâhlarından hiçbir şey eksiltilmeksizin verilir."