1903-) Bize Ebû Bekîr b. Ebî Şeybe ile Ebû Küreyb hep birden Hafs-dan rivâyet ettiler. Ebû Bekir dedi ki: Bize Hafsu-bnü Giyâs A-meş-den o da İbrâhîmden o da Ubeyde-den o da Abdullah-dan naklen rivâyet etti. Abdullah Şöyle dedi: Bana Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Kur-ân oku!» dedi. Ben: Ya Resûlallah Kur-ân-ı Kerim sana indirildiği hâlde onu sana ben mi okuyayım? dedim. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): onu başkasından dinlemek istiyorum.» buyurdu. Bunun üzerine ben de Nisa- sûresini okumaya başladım. "Acep her ümmetden birer şâhid getirerek onların üzerine de seni şâhid kıldığımız zaman hâl nice olur!" Süre-i Nisa Âyet; 41. âyet-i kerimesine vardığım zaman başımı kaldırdım yahut birisi yanıbaşımi dürttü de başımı kaldırdım. Gördüm ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in gözyaşları akıyor.