1902-) Bize Yahya b. Habîb El-Hârisî rivâyet etti. ki): Bize Hâlid (yânî İbn’l-Hâris) rivâyet etti. ki): Bize Şu-be Katade-den rivâyet etti. ki: Ben Enes-i şöyle derken işittim: «Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Übeyy-e buyurdular ki...» (diye başlayarak) yu-karki hadîsin mislini rivâyet etti. hadîsi Buhârî «Kitâbü Menâkıbi-l-Ensâr» ile «Kîtâbü-t-Tefsîr»de: Nesâî dahi «Fedâilü-l-Kur-ân» ile «Kitâbü-t-Tefsîr» de muhtelif râvîlerden tahrîc etmişlerdir. Ahmed b. Hanbel-in rivâyetinde: «Lem yekûn sûresi nâzil olunca Cebrail (Aleyhisselâmj Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e: Rabbin bu sûreyi Übeyy-e okumanı emretti: demiş. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Übeyy-e: Gerçekden Allah bu sûreyi sana okumamı emir buyurdu: demiş: Übeyy de ağlamışdır.» denilmektedir. sûrenin Hazret-i Übeyy-e okunmasındaki hikmet ondan bir şey öğrenmek için değil bu sûreyi ona da Öğretmek ve kendilerini sırf Kur-ân-ı Kerîm okumaya tahsis eden hafızlara Kur-ân-ı Kerîmi arzetmenin sünnet olduğunu bildirmek içindir. Bununla Hazret-i Übeyy-in faziletine tenbîh ve müslümanları ondan Kur-ân öğrenmeye teşvik murâd edilmiş olmak da caizdir. Netekim öyle de olmuş. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’in vefatından sonra Hazret-i Übeyy Kur-ân-ı Kerîm-de meşhur bir İmâm olmuşdur. Übeyy-e okunmak için (Lem yekûn) sûresinin tahsîs buyurulması: Bu sûrenin kısa olmasına rağmen pek büyük usûl ve kavâidi umuru cem ettiği içindir. diyor ki: «Bu sûrenin hassaten zikredilmesi kısa olmakla beraber: ihtiva ettiği tevhîd risâlet ihlâs suhuf Peygamberlere indirilen kitaplar namaz zekât kıyâmet ehl-i cennet ve ehl-i cehennemden dolayıdır.» Übeyy (radıyallahü anh) isminin Allahü teâlâ hazretleri tarafından anılmasına pek ziyâde şaşarak bu husûsda Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Efendimizden îzâhât istemiş: ismini hakîkaten andığını işidince sevincinden kendini tutamayarak ağlamıştır. Zîra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in okuduğunu dinlemek için Allahü teâlâ tarafından Hazret-i Übeyy-in adı ile şanı ile tâyin buyurulması onun için pek büyük bir şerefdir. Hazret-i Übeyy evvel emirde kendisinin bu şerefe lâyık olmadığını zannettiği için: «İsmimi hakîkaten Allahü teâlâ andı mı?» diye sormuşdur. Hazret-i Übeyy-in ağlamasını bu büyük nimete karşı şükürde kusur edeceğinden korktuğuna hamletmişlerdir.