7372-) Abdullah İbn Abbâs radıyallahü anhüma şöyle demiştir: Bir ara Uyeyne ibn Hısn ibni Huzeyfe ibn Bedr Medîne-ye gelmiş ve kardeşi oğlu Hurr ibn Kays ibn Hısn-ın evine inip ona konuk olmuştu. Hurr ibn Kays ise Omer-in yakınlarındandı. Meclisinde genç ihtiyar birtakım kurrâ ve fakîhler bulunurdu. Halîfe onlarla mühim âmme işlerini danışır istişare ederdi. Uyeyne kardeşinin oğlu Hurr ibn Kays-a: Ey kardeşim oğlu! Senin Halîfe-nin yanında yüksek mevki--in vardır. Benim için yanına girmeye bir izin alsan da onu ziyaret etsem! dedi. de ona: Ben senin için onun yanına girmene izin isteyeceğim! dedi. Abbâs dedi ki: Hurr Uyeyne için izni aldı. Uyeyne huzura girdiğinde: Ey Hattâb oğlu! Vallahi sen bize ne bol dünyalık verirsin ne de aramızda adaletle hükmedersin! dedi. sözü üzerine Omer öfkelendi hattâ Uyeyne-yi dövmeye kasdedip üzerine yürüdüğü sırada kardeşi oğlu Hurr ibn Kays müdâhale edip: Ey Mü-minlerin Emîri! Şübhesiz Yüce Allah Peygamberi--ne:"Sen affı -kolaylığı- tut. İyiliği emret. Câhillerden yüz çevir"(el-A-râf: 199) buyurdu. Şübhesiz bu Uyeyne de o câhillerdendir dedi. Abbâs dedi ki: Vallahi Hurr ibn Kays bu âyeti okuyunca o haşmetli Omer olduğu yerde çakılmış gibi irkildi. Vallahi bir adım ileri gitmedi. Esasen Omer Allah Kitâbı-nın mukaddes huzurunda çok durucu bir kimse idi (yani onun hükmünü geçmezdi).