1317-) Bize Yahya ibn Saîd tahdîs edip şöyle dedi: Bana Abdurrahmân kızı Amre haber verip şöyle dedi: Ben Âişe (r.anha)-den işittim şöyle diyordu: Zeyd ibn Harise Ca-fer ve Abdullah ibn Revâha-nın ölüm haberleri geldiği zaman Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) mescidde oturdu. Kendisinde hüzün fark ediliyordu. Ben de kapının (görülebilecek) aralığından Peygamber’e bakıyordum. Bu sırada kendisine bir kimse geldi ve: Yâ Rasûlallah! Ca-fer-in kadınları dedi ve onların (çığlıkla) ağlayışlarını zikretti. Rasûlüllah da o kimseye kadınları bu çığlıktan nehyetmesini emretti. O adam da gitti.Sonra geldi de: Onları nehyettim dedi ve kadınların kendisine itaat etmediklerini söyledi. Peygamber ikinci defa ona kadınları nehyetmesini emretti. O zât tekrar gitti. Sonra geldi ve: Vallahi kadınlar bana -yahut bize- galebe ettiler dedi. Şekk râvî Muhammed ibn Havşeb-dendir. (Amre dedi ki:) Âişe: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) o adama: "Bu kadınların ağızlarına toprak saç" buyurdu dedi.(Âişe dedi ki:) Ben de o adama: Allah senin burnunu toprağa sürsün (yani seni zelîl kılsın)! Vallahi sen ne Rasûlüllah-ın verdiği emri yaptın ne de (hüzün ve keder içinde bulunan)Rasûlüllah-ı kendi hâlinde bıraktın dedim.