476-) Peygamber-in zevcesi Âişe (r.anha) şöyle demiştir: Babamla anamın İslâm dîni ile mütedeyyin olmayarak yaşadıklarını hiç hatırlamadım. O zamanlarda bir günümüz geçmezdi ki o günün iki ucunda sabah ve akşam vakitlerinde Rasûlüllah(sallallahü aleyhi ve sellem) bize gelmemiş olsun.. Bir zaman sonra Ebû Bekr-e bir re-y hâsıl oldu da evinin avlusunda bir mescid yaptı. Burada namaz kılmağa Kur-ân okumağa başladı. Müşrik kadınları ve çocukları onun yanında duruyor onun ibâdet ve kıraatine taaccüb ediyor ve ona bakıyorlardı. Ebû Bekr ince yürekli çok ağlar bir kimse idi. Kur-ân okuduğu vakit göz yaşlarını tutamazdı. Ebû Bekr-in bu hâli Kureyş müşriklerinin ileri gelenlerini korkuttu